Κυριακή, Δεκεμβρίου 30, 2007

2008

...Κι όποιος είπε "Και του χρόνου"
θα εννοεί πως δεν τελειώσαμε φέτος...


ΕΥΤΥΧΕΣ ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΜΑΣ
ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ...

ΥΓ: Ε κάντε κι ένα κλικ στο πεντάγραμμο για να τα πούμε και τραγουδιστά

Τρίτη, Δεκεμβρίου 18, 2007

ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΙ

Μερικές φορές σκέφτομαι πως θα ‘θελα να κουβαλώ
όλους τους ανθρώπους που αγαπώ επάνω στο κορμί μου.
Να τους ζώνομαι όπως οι βομβιστές

ντύνονται τις χειροβομβίδες τους.
Να τους κουβαλώ μέσα σε κάψουλες.
Όποτε τους χρειάζομαι πολύ να τις σκάω μία μία

κι εκείνοι να ξεχύνονται τριγύρω,
να μου μιλούν, να με πειράζουν,
να γελούν, να με νταντεύουν…
…να τα λέμε…

Τρίτη, Δεκεμβρίου 11, 2007

Άλλη μια "γραφικότητα"

Είμαι σίγουρη ότι για κάποιους –αν όχι για όλους- δεν είμαι παρά μια γκρινιάρα που επαναλαμβάνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα κι έχω σκεφτεί άπειρες φορές να μην ξαναμιλήσω γι` αυτά, τόσο για να μην κουράζω τους άλλους όσο και γιατί κάποιες φορές νιώθω κι εγώ απίστευτα κουρασμένη κι απογοητευμένη για να το κάνω. Όμως, από την άλλη, με πιάνει λύσσα όταν σκέφτομαι ότι ακριβώς αυτό θέλουν κι αυτοί. Ή να το βουλώνουμε ή, μέσω της επανάληψης, σταδιακά η φωνή μας να χάνει τη δύναμή της, να χαρακτηριζόμαστε «γκρινιάρηδες», «γραφικοί», «αιθεροβάμονες» κι ότι γενικότερα ματαιοπονούμε κι είμαστε στην κοσμάρα μας.
Γι` αυτό λοιπόν, γι` ακόμη μια φορά, εγώ θα πω ό,τι έχω να πω κι ο καθένας ας σκεφτεί ό,τι θέλει κι ας τα βρει μετά με τον εαυτό του.

Είναι απίστευτο και απίστευτα τραγικό το πώς έχουν καταφέρει με κάθε μέσο να αποπροσανατολίσουν τους ανθρώπους, να τους προβατοποιήσουν, να τους ξεφτιλίσουνε τελείως, τελικά!
Πριν από κάποια χρόνια απορούσε ο Άσιμος «Πώς γίνεται στον έναν παλαβιάρη, εξήγησέ μου, κουτόχορτο χιλιάδες να βοσκάν;»…

Τι θα ‘λεγε τώρα, άραγε;

Χιλιάδες όσοι βιώνουμε αυτήν την κατάσταση, που όλο και βαθαίνει και δεν ξέρω πού στα κομμάτια είναι ο πάτος επιτέλους. Εμείς δεμένοι σ` ένα καθεστώς ομηρίας –φτάσαμε να ελπίζουμε να μας δώσουν 6 ή 8 ώρες και στήνουμε και πανηγύρι αν τελικά μας το δώσουν!- που όλοι το αναγνωρίζουν και το κατακρίνουν και κανείς δεν λέει να το αλλάξει, άλλοι σε άλλες παγίδες που τους κρατούν σε ημιαπασχόληση, ανεργία, ανασφάλεια. Κι αντί να ξεσηκωθούμε όλοι μαζί και να τους πάρουμε τα σώβρακα, φάγαμε το παραμύθι ότι είμαστε ανίσχυροι. Αυτό που ακούς συνήθως, είναι «Μα εγώ δεν μπορώ να σώσω τον κόσμο» ή «Έτσι είναι η πραγματικότητα και δεν αλλάζει»…ΜΠΟΥΡΔΕΣ!
Μας κάνανε να νιώθουμε υποτιμητικά για τον εαυτό μας, να χρεώνουμε σ` εμάς τα δικά τους εγκλήματα και τελικά –το θλιβερότερο απ` όλα, που όλοι το ξέρουν αλλά κανείς δεν το συζητάει- να βυθίζεται ο καθένας στη δική του σιωπή και θλίψη κι αντί να αντιδράσει να τρέχει σ` έναν γιατρό! Κι όποιος πει ότι δεν είναι αυτό αλήθεια –Η ΜΟΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ- είναι ψεύτης! Ας δούνε πρώτα σε τι ποσοστά έχει φτάσει η κατάθλιψη στο πλέον παραγωγικό μέρος της κοινωνίας που δεν είναι άλλο από τη νεολαία.
Κι όταν με το καλό ένας ένας βγει από τη μαυρίλα του κι αρχίσει το χειλάκι του σιγά σιγά να ξαναγελάει, με τη βοήθεια διάφορων ουσιών ευφορίας, θα ξαναβρεί μπροστά του τα ίδια. Γιατί ο γιατρός θα αντιμετωπίσει ίσως πρόσκαιρα το σύμπτωμα.

Η αιτία όμως;
Σύντομα θ` αρχίσει να συνειδητοποιεί ότι η πραγματικότητά του δεν έχει αλλάξει στο ελάχιστο. Πράγμα που θα τον οδηγήσει στην ίδια κατάπτωση κι αυτός ο φαύλος κύκλος δεν έχει τέλος.
Συγγνώμη, αλλά αν αυτό δεν είναι έγκλημα και μάλιστα μαζικό κι επίσημο, τότε τι είναι;

Γι` αυτό λοιπόν το έγκλημα ήθελα να μιλήσω. Κι αυτό το έγκλημα το κάνουν κατά κύριο λόγο αυτοί που κυβερνάνε ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ και βέβαια συνενοχούν και όσοι τους ψηφίζουν και σιωπούν, βαυκαλίζοντας τους εαυτούς τους πως έτσι θα βολέψουνε τον απαυτούλη τους. Και μετά παραπονιούνται κι από πάνω. Δεν ξέρω πώς μπορούν κι αποκοιμίζουν τη συνείδησή τους. Εγώ πάντως, δηλώνω την αηδία μου για όλους τους κι ας με χαρακτηρίσουν όπως θέλουν. Μ` αηδιάζουν οι «φιλήσυχοι πολίτες»! Που βέβαια, ούτε φιλήσυχοι είναι και σε καμία μα καμία περίπτωση δεν είναι ΠΟΛΙΤΕΣ! Εκτός αν έχουν αλλάξει έννοια οι λέξεις.

Κι όσο για τα «θύματα» της όλης ιστορίας, ας αγαπήσουν επιτέλους λίγο περισσότερο τον εαυτό τους κι ας αποφασίσουν να δράσουνε και ν` αντιδράσουνε. Και, συγγνώμη που θα γίνω πάλι γραφική, αλλά ο μόνος τρόπος ν` αντιδράσουμε είναι ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ! Η απομόνωση, η σιγή και το να κλεινόμαστε στον εαυτό μας, προσωποποιώντας το πρόβλημα, δεν οδηγεί πουθενά. Άλλο ένα ψέμα στο οποίο μας κάναν να πιστέψουμε. Ότι το πρόβλημα είναι προσωπικό του καθενός μας. Ένα τριπάκι που πολύ τους έχει βολέψει. Λάθος! Το πρόβλημα αφορά την πλειοψηφία, η οποία στην πραγματικότητα –κι εδώ είναι το γελοίο- δεν έχει τίποτα να χάσει, ούτως ή άλλως εδώ που φτάσαμε. Γι` αυτό και απορώ…

Τελειώνω. Αύριο έχει απεργίες, συλλαλητήρια, πορείες… Θ` ακολουθήσουν κι άλλες…
Η συμμετοχή είναι πολύ πιο σημαντική απ` όσο νομίζουμε. Κι επίσης, την φοβούνται πολύ περισσότερο απ` όσο φανταζόμαστε. Η αποχή είναι συμμετοχή στα σχέδιά τους εναντίον μας. Μην κοροϊδεύουμε λοιπόν τον εαυτό μας.

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 05, 2007

Αη-ΟΑΕΔ

Και τελικά, ο αριθμός πρωτοκόλλου για το μαζικό αθλητισμό, «κληρώθηκε»!
Μας μάζεψε ο Δήμαρχος πριν υπογράψουμε τις συμβάσεις για να γνωριστούμε και μας είπε: «Για να είμαστε εξηγημένοι, να πούμε, και να μην πείτε μετά ότι δεν ήμασταν κι ότι σας κοροϊδέψαμε, να ξέρετε πως τα χρήματα θα τα πάρετε όταν μας στείλει το κονδύλιο η Γενική Γραμματεία.» Πότε είναι αυτό;…Σε ένα χρόνο…(και ΑΝ, συμπληρώνω εγώ, με βάση όσα ακούω και σε άλλους δήμους που δεν τα πήρανε ποτέ).

Πάντως, μας πήρε όλους, ο καλός μας! (ο νοών νοείτω)
30 γυμναστές! Πού να δουλέψουνε;
Οι μισοί…φύλακες σε αθλητικές εγκαταστάσεις!?
Ακούω και τ` όνομά μου…στον παιδικό σταθμό! Χαρά!

Τα παιδάκια, η καλύτερή μου!

Την επόμενη μέρα, στον προϊστάμενο αθλητισμού για να μας πει τι ακριβώς θα κάνουμε και να υπογράψουμε και τις συμβάσεις. Πόσες ώρες;…8 την εβδομάδα!!!
Τέλεια! Πάει η ανεργία!
Και τα χρήματα…7,5€/ώρα! Πόσο μας κάνει αυτό, το μήνα; 240€! Κι αυτά…σε ένα χρόνο…ίσως…

Εεε…συγγνώμη, απ` το ταμείο ανεργίας παίρνω 367 και τα παίρνω κάθε μήνα…Ξαφνικά νιώθω ευνοημένη που είμαι άνεργη!?!
Ναι…ευνοημένη…Τώρα, γιατί αυτό το σαν…«ΚΡΑΚ»… «ΚΡΑΚ»…; Έτσι κάπως…
…Σαν από άλλο κόσμο, λέω στον προϊστάμενο:
«Μήπως θα μπορούσα να το κάνω εθελοντικά, μόνο και μόνο για να είμαι με τα μικρά; Δε με συμφέρει να διακόψω το ταμείο.»
«Μα δεν γίνεται αυτό. Ξέρω ότι τα λεφτά δεν είναι ικανοποιητικά, αλλά όλοι τόσες ώρες πήρανε. Δες το σαν εμπειρία.»!!!...?......................
Για ποιο λόγο δουλεύουνε οι άνθρωποι;…Θυμίστε μου λίγο γιατί τώρα μπερδεύτηκα!...
Τα συμπεράσματα δικά σας…













Όσο για την πρωτοβάθμια
εκπαίδευση…Δεν ξεκίνησαν καν να παίρνουν ωρομίσθιους γυμναστές στα σχολεία γιατί κι αυτοί δεν έχουν λέει χρήματα!!!
(…Α τα τα τα…"...Στο μπουρδέλο σας θα κάνουμε τεράστιο πάρτυ!...")


…Μπα! Νομίζω πως δεν έχει νόημα να πω κάτι…
Μόνο, να! Μια που πλησιάζει και το νέο έτος (γεμάτο υποσχέσεις, όπως πάντα) κι επειδή μου ‘λεγαν ν` αγαπάω τους ανθρώπους και τις κατάρες δεν τις έμαθα, έχω κι εγώ να κάνω μια ευχή από τα βάθη της ψυχής μου, ειλικρινά! Μια ευχή σε όλους αυτούς που χειρίζονται τα πράγματα (με την αξία τους πάντα, βέβαια), φτιάχνουν τα συστήματα, ορίζουνε την εργασία και την ανεργία, με ακατανόητο για το φτωχό μυαλό μου τρόπο, και μοιράζουν τις δουλειές σα να ‘ναι ιδιοκτησία τους, περιμένοντας κι «ευχαριστώ» γι` αυτή τη «γενναιοδωρία» τους…ε, βέβαια, κάτι τους οφείλω κι εγώ.
Εύχομαι λοιπόν, όλα αυτά που μας προσφέρουν να τα απολαύσουν πρώτα πρώτα τα παιδιά τους! Ποτέ τους να μην γνωρίσουνε την ανεργία. Μα να δουλεύουν στα 8ωρα, με τρίμηνες, τετράμηνες, άντε οχτάμηνες το πολύ, συμβάσεις, για να ‘χουνε το χρόνο να ξεκουράζονται και λίγο ενδιάμεσα. Μην πάθουν και καμία υπερκόπωση!
Αυτό μόνο.

Και τώρα αποσύρομαι…
Θα πάω μια βόλτα κι από τον ΟΑΕΔ (που αν χρειαστεί να βγάλεις φωτοτυπία μια σελίδα, σε στέλνει να τη βγάλεις στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς!) γιατί τώρα που μπήκε ο Δεκέμβρης, θα ντυθεί Αη-ΟΑΕΔ, να μας δώσει και δώρο για τα Χριστούγεννα! Τι νομίζατε; Ότι δεν έχουμε και τα τυχερά μας;
…………………………………………………………
…Τι μοναξιά!...............
…………………..Ακούει κανείς???

Σάββατο, Δεκεμβρίου 01, 2007

"Γυρίστε τον Γαλαξία με ωτοστόπ" - "Το Ρεστωράν στο τέλος του Σύμπαντος" ΝΤΑΓΚΛΑΣ ΑΝΤΑΜΣ


Μια που πλησιάζει καινούργια χρονιά, προτείνω κι εγώ με τη σειρά μου να «Γυρίσετε τον Γαλαξία με ωτοστόπ» και μετά να απολαύσετε το…Πιάτο Ημέρας σ` ένα «Ρεστωράν στο τέλος του Σύμπαντος»!!! Τα δύο πρώτα βιβλία μιας τριλογίας που αποτελείται από…τέσσερα μέρη!




… «Ένα γιγάντιο πτιφούρ πέρασε χοροπηδώντας κάπου στο βάθος.»…
…Κι ήταν αδύνατον να μην το ακολουθήσω κι εγώ χοροπηδώντας……
Η συνέχεια δικαιωματικά στα “Βιβλία” του par1saktou που το είχε προτείνει :-)…
Thnx!